การแนะนำประวัติศาสตร์ของรถไฟวิ่งตามถนนฉบับเดือนเมษายน

การฟื้นฟูและรถไฟวิ่งตามถนน (อายุ 1930 ) ของโฮะนมะชิโดะริ

　ถึงโยโกฮาม่าพัฒนาจากการเปิดท่าเรือของช่วงสุดท้ายของรัฐบาลโชกุน และไปถึงวันนี้ แต่วิธีการเดินทางที่สนับสนุนการพัฒนาและการขยายตัวของเมืองมาเป็นรถไฟวิ่งตามถนน (รถรางวิ่งบนถนน) รถไฟวิ่งตามถนนถูกเรียกว่า "รถไฟอวัยวะเพศชาย" จากเสียงห่านร้อง และเป็นคนซึ่งขาดไม่ได้ต่อการดำเนินชีวิตของพลเมือง

　ไม่ที่ใช้ร่วมกัน และรถไฟวิ่งตามถนนเริ่มตั้งแต่จุดเริ่มต้น เพราะทางเดินรถไฟฟ้าโยโกฮาม่าให้เริ่มเปิด ให้ใช้บริการระหว่างสะพานโอะเอะคะนะกะวะ - ปีพ.ศ. 2447 หลังจากนั้นการบริหารของทางเดินรถไฟฟ้าโยโกฮาม่าไม่มั่นคงหลังจากสงครามโลกครั้งที่ 1 อำเภอ โยโกฮาม่าซื้อทางเดินรถไฟฟ้าโยโกฮาม่าปีพ.ศ. 2464 เพราะการขึ้นราคาการหยุดงานประท้วงและค่าโดยสารได้รับการตรวจ และผลกระทบใหญ่เกิดขึ้นชีวิตคนเมือง และ "รถไฟวิ่งตามถนนโยโกฮาม่า" เริ่มขึ้น
ถึงปีพ.ศ. 2466 Great Kanto Earthquake เกิดขึ้น และรถไฟวิ่งตามถนนสูญเสียมากกว่าครึ่งหนึ่งของยานพาหนะ แต่การปรับปรุงของทางรถไฟโดยงานฟื้นฟูถูกดำเนิน และเส้นทางทำใหม่ที่แต่ละทิศทางชานเมือง ระยะห่างของทางรถไฟมากกว่าสองเท่าก่อนภัยพิบัติจากแผ่นดินไหว และเครือข่ายเส้นทางของรถไฟวิ่งตามถนนเกือบดูเหมือนว่าจะเสร็จในช่วงเวลานี้

การให้อายุ 47, เชียววะ (1972) โกโระ โซะเมะยะที่ของพลเมือง ( famous bridge ต้นอ้อ) ที่ชนิดการลาของรถไฟวิ่งตามถนนดึงดูด

　หลังจากนั้น ถึงรถไฟวิ่งตามถนนถูกทำลายตั้งหลายครั้งเพราะการโจมตีทางอากาศโดยสงครามแปซิฟิก ( 1,941-1,945 ปี) แต่ฟื้นคืนทันทีหลังสงคราม และที่ขนาดใหญ่ที่สุด และถึงสมัยปี 30, เชียววะ ( 1,955-1,964 ปี)
　อย่างไรก็ตาม พอเมืองของโยโกฮาม่ากว้างขึ้น รถไฟวิ่งตามถนนความเร็วต่ำทำหน้าที่ในฐานะการจราจรเมืองซับซ้อนขึ้นไป และความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็ว ยิ่งก้าวหน้า ยิ่งในที่สุดจะเชิญขีดจำกัดในฐานะวิธีการเดินทางในเมือง
　ผู้มีบทบาทหลักของการจราจรที่ไปจากชานเมืองถึงใจกลางเมืองตั้งแต่ช่วงหลังสมัยโชวะเป็นรถไฟที่เกี่ยวกับทางด่วนของบริษัทรถไฟประจำชาติ ( JR ตอนนี้) และรถไฟเอกชน และเริ่มการก่อสร้างของ "รถไฟใต้ดิน" ที่เป็นรถไฟทางด่วนก่อตั้งโดยเทศบาล และเส้นทางของรถรางวิ่งบนถนนถูกยกเลิกตามลำดับพร้อมๆ กัน และเก็บบทบาทนั้นในรถไฟวิ่งตามถนนโยโกฮาม่าปีพ.ศ. 2515 และอำเภอ โยโกฮาม่าหายไปอย่างเรียบร้อย
　ตอนนี้รถไฟใต้ดินและรถโดยสารประจำทางใช้ในฐานะวิธีการเดินทางที่สนับสนุนชีวิตคนเมืองแทนรถรางวิ่งบนถนน

　วิธีการเดินทางที่ใช้เป็นธรรมดาโดยปกติโตขึ้นด้วยกันกับการพัฒนาเมือง ขณะเสียหายเพราะไฟไหม้ด้วยสงคราม และผ่านการเก็บข้อมูลครั้งนี้ ตระหนักอีกครั้งได้ พอวาดได้ และทำเวลาว่างยาว และยกขึ้นมา การจราจร municipal management ที่เริ่มการเดินรถของสีฟ้าอ่าวด้านข้าง (รถโดยสารประจำทาง singing in chorus ) ปีพ.ศ. 2563 และมีส่วนขับเคลื่อนในฐานะไม่เพียงแต่ "เท้าของการดำเนินชีวิต" เท่านั้น "เท้า ของการท่องเที่ยวด้วย จากนี้ไปทำประวัติศาสตร์แบบไหนไปหรือ