ระยะทางถึงการพัฒนา

โรงงานเคมีปิโตรเลียมหรือโรงงานเหล็กกล้าถูกสร้างที่นิคมอุตสาหกรรมเลียบทะเลอย่างต่อเนื่องเป็นลำดับตั้งแต่สมัยปี 30, เชียววะ และคนจำนวนมากเริ่มรวมตัวที่รอบนอกโตเกียวที่เป็นมหานครจากเขต
อำเภอ โยโกฮาม่าในระยะห่างที่ไปได้ บ้านมากมายทำด้วยรถไฟในฐานะสถานที่ที่พ่อให้บริการอาศัยอยู่ที่สถานที่ทำงานของโตเกียวถึงโตเกียว ดังนั้นประชากรของเมืองเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วถึงประมาณ 1,790,000 คนจากประมาณ 1,140,000 คนของปีพ.ศ. 2498 ปีพ.ศ. 2508

พื้นที่เมืองใหม่โคะโอะคุที่ตั้งอยู่ที่ภาคตะวันตกเฉียงเหนือของอำเภอ โยโกฮาม่าเคยเป็นเขตเกษตรกรรมที่ท้องนาแผ่ขยายที่ทุ่งนาของเนินที่นุ่มนวลและป่าไผ่และป่าเขาและทะนโดะ
อย่างไรก็ตามพื้นที่รอบๆ ทำให้เป็นย่านที่อยู่อาศัยพร้อมกับ "ความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็ว" พอสมัยปี 40, เชียววะ
hill country ถูกทำให้เรียบ และบ้านได้รับการสร้างไปที่ที่ดินที่ไร่นาถูกเต็ม และได้เรื่อยๆ สภาพทิวทัศน์บ้านเมืองเสร็จ ทางตันด้วยทิวทัศน์ที่เหมือนที่ไหนสักแห่ง และแคบลงอย่างทันใดอย่างนี้
การพัฒนาของย่านที่อยู่อาศัยเช่นนี้เผยแพร่ขอบข่ายนั้นไปเหมือนกับ green caterpillar ที่กินกะหล่ำปลีเรื่อยๆ การเคลื่อนไหวของกลายเป็นเป็นความหมายที่ชื่อว่า " " การพัฒนาเป็นเมืองปรากฏการณ์ที่ไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย และย่านที่อยู่อาศัยนี้ถูกเรียกว่า "ปรากฏการณ์การนอนกางแขนกางขา"