เดือนมกราคมปีพ.ศ. 2568

ผู้เขียนที่ดูดซึม lion dance แขวนวันเวลาของประมาณ 5 ปี และรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับ lion dance five hundred มากกว่าทั่วประเทศ และเป็นหนึ่งเล่มทั่วร่างที่เลือกอย่างระมัดระวัง และรวบรวม ถึงเป็นศิลปะการแสดงขนบธรรมเนนียมและความเชื่อถือของชาวบ้านที่คุ้นเคยทั่วประเทศญี่ปุ่น แต่การออกแบบและการร่ายรำของ lion dance บทบาทในเทศกาลประกอบด้วยลักษณะเฉพาะทุกพื้นที่ เหลือบมองวัฒนธรรมท้องถิ่นเช่น lion dance ที่ไปเที่ยวทั้งประเทศ เพื่อแสดงการฆ่าสิงโตของ Ishikawa ที่โทโฮะคุที่ติดสิ่งที่เหมือนกับแผงขนบนคอสัตว์ขาวที่มุมที่เหมือนกับกวางขยาย และทำ และถูกปัดเป่าในฐานะการเต้นและสิ่งชั่วร้าย grand performance of sacred music and dancing at the Ise Shrine อิเซะเป็นต้นได้

ถึงหายาก แต่ที่จริงแล้วดาวหางรู้จักไปเยี่ยมชมหลายสิบอันด้วยจาก 10 อัน 1 ปี ถึงขนาดที่กลายเป็นข่าว พอดาวหางปรากฎ ถ้ามีมากมายหรือ นักดาราศาสตร์แอบมองกล้องโทรทรรศน์เป็นประจำ เพราะไม่แสดงส่วนใหญ่ด้วยตาเปล่า และกำลังหาดาวหาง ผู้เขียนก็ไล่ตามดาวหางที่หลากหลาย และแบ่งความรู้สึกซาบซึ้งนั้นให้ผู้อ่านด้วย เศร้าโศกในดาวหางที่พังทลายระหว่างทางแล้ว และเรื่องรักใคร่ของผู้เขียนที่แสวงหาดาวหาง พอสังเกตการณ์กลุ่มดาวตกที่คาดการณ์ระยะเวลาการครบรอบของดาวหาง และมาพร้อมกันเป็นหนึ่งเล่มที่ตันเป็นจำนวนมาก

ช่วงนั้นม้าที่เป็นวิธีการเดินทางที่รถม้าใกล้เป็นสัตว์จวนเจียน ในขณะเดียวกันได้รับการปฏิบัติโหดร้าย พอตัดหางเพื่อความสะดวกและสีหน้ามนุษย์ และใช้ "บังเหียน หยุด" เพื่อไม่ให้หัวลดลง "เรื่อง black horse" ถูกตีพิมพ์ในขณะที่ทำโน่นทำนี่ เรื่องที่สถานการณ์ของม้าถูกพูดเกี่ยวกับที่ทัศนคติของ black horse 1 ตัว มนุษย์คิดเกี่ยวกับความรู้สึกของม้านำทางไป ที่ประเทศอังกฤษของ "บังเหียนหยุด" ถูกห้าม และนำ

กลับมาที่จิสีเขียวหอสมุดอันดับสูงที่สุดเพะ