บริเวณรอบๆ Sotetsu - Tokyu การเชื่อมต่อโดยตรงเส้นการเปิดกิจการใหม่สถานี "จนบัดนี้" -

　ให้เข้ากับการจัดโตเกียวโอลิมปิกปีพ.ศ. 2507 และ " " ชินคันเซ็นสายโทไคโดและ "สถานีชิน-โยะโคะอะมะ" เปิดดำเนินการ ถึงถามเรื่องเล่าจากคนที่รู้เกี่ยวกับช่วงนั้นทุกคน ก็พูดจนถึงตอนนั้น ว่า "มีแค่ท้องนา" ไม่ใช่เมืองที่คนจำนวนมากไปเยี่ยมชมเหมือนกับปัจจุบัน ถึงธุรกิจจัดรูปที่ดินเริ่มขึ้นพร้อมด้วยการเปิดกิจการสถานี แต่การใช้ที่ดินไม่ใช่ว่าก้าวหน้าทันที Daisan Keihin Expressway เริ่มเปิด ให้ใช้บริการในไม่ช้า และเพราะการเติบโตของเน็ตเวิร์คด้านการจราจร คนจำนวนมากเลือกการเคลื่อนย้ายโดยรถยนต์ และผู้อาศัยในบริเวณใกล้เคียงใช้สถานียังน้อย คนที่ไปเยี่ยมที่ชิน-โยะโคะอะมะจากชานเมืองเพิ่มขึ้นในทางตรงกันข้าม โดยเก่งแก่นที่ชื่อว่าสถานีชิน-โยะโคะอะมะ เกิดโรงแรมและร้านอาหารคุณภาพสินค้าชั้นเยี่ยมขึ้นที่หน้าสถานี และเริ่มแบกรับบทบาทในฐานะจุดยุทธศาสตร์แล้วไป เกิดที่จอดรถขึ้นที่บริเวณโดยรอบหน้าสถานี และกลายเป็นสถานที่การนัดพบของคนที่ไปทางเชียวนะนด้วย

　ปีพ.ศ. 2515 " " รถไฟใต้ดินของเทศบาลเมืองสีฟ้าไลน์เปิดดำเนินการ ด้วยกันกับการเปิดกิจการ ตึกสำนักงานหรือโรงแรมเริ่มถูกสร้าง เพราะดำเนินมาตรการการจัดการเกี่ยวกับน้ำ และกลายเป็นที่เทอมการแปลงที่ลักษณะของเมืองกลายเป็นใหญ่ รถไฟใต้ดินของเทศบาลเมืองกลายเป็นเครือข่ายการคมนาคมที่ปรับปรุงความสะดวกการดำเนินชีวิต เวลาย้ายภายในเมือง และคนจำนวนมากเริ่มใช้สถานีแล้ว นอกจากนี้คิดว่า Yokohama Arena ถูกสร้างขึ้นในฐานะศูนย์ที่ครบรอบ 100 ปีของการบริหารท้องถิ่นใหญ่ด้วย ด้วยเหตุนี้ชิน-โยะโคะอะมะที่มีนักธุรกิจมากมายเริ่มมีด้านข้างที่ชื่อว่าเมืองงานแล้วด้วย

　บริเวณสถานีชิน-โยะโคะอะมะทำการพัฒนาไปสำเร็จอย่างนี้ คนที่หลากหลายจะเห็นเมืองของชิน-โยะโคะอะมะ เพราะความสะดวกในการเดินทางดีขึ้นเพราะการเปิดกิจการของ Sotetsu เส้น Tokyu การเชื่อมต่อโดยตรงครั้งนี้มากขึ้น เพื่อถูกเลือก และทำการพัฒนามากขึ้นสำเร็จ อย่าไม่ทำไปใน "เมืองที่ที่มุ่งให้ความสำคัญกับของจริงที่ประสบแค่ที่นี่ได้" รู้สึกอย่างนั้น

　บรรพบุรุษฉันมาพื้นดินนี้กลายเป็นในยุคปี 1600 บ้านตอนนี้ได้รับการสร้างปีพ.ศ. 2400 และอาศัยจากรุ่นสู่รุ่น และไปสืบทอดเป็นเวลา 160 ปี
　พื้นที่นี้ไปได้รับอุทกภัยอันเนื่องมาจาก Tsurumi River แทบทุกปี ขณะการเกษตรโดยใช้น้ำอุดมสมบูรณ์ของ Tsurumi River จัดขึ้นอย่างเต็มที่ เป็นการเพาะปลูกไม้ผล ไม่มีอุทกภัยบ้างก็ไร้ที่อยู่อาศัยเพราะน้ำท่วม และทะโระปู่ทวดโอะซะมุ อิเคะยะฉัน (อิเคะโนะยะมิชิทะโระอุ) ให้ความสนใจใน "ลูกท้อ" ที่เหมาะสมสำหรับพื้นดินของสึนะชิมะ และเริ่มการเพาะปลูกของ "ลูกท้อวันเวลา" (จิสึเกะสึโทะอุ) ตั้งแต่ปีพ.ศ. 2450 หลังจากนั้นการสร้างลูกท้อเริ่มจากพื้นดินของสึนะชิมะรวดเดียว และเอาปริมาณการผลิตของโอะคะยะมะที่มีชื่อเสียงตอนนั้นเริ่มแรกในฐานะสถานที่ผลิตสดของลูกท้อของโชวะออก ของการสร้างลูกท้อถึงจุดสูงสุด

　พอแบ่งปันตอน และบ่อน้ำร้อนธาตุเรเดียมถูกค้นพบปีพ.ศ. 2457 เส้นโตเกียวโยโกฮาม่าทางเดินรถไฟฟ้าคะนะกะวะสถานีอิซุมิอะสึชิ สึนะชิมะ (สถานีสึนะชิมะตอนนี้) ที่เป็น Tokyu Toyoko Line ตอนนี้เปิดปีพ.ศ. 2469 และสึนะชิมะพัฒนาไปในฐานะย่านออนเซ็นด้วย อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นเริ่มลดลงไปเพราะสงครามและการเติบโตของเครือข่ายการคมนาคม

　ลูกท้อเริ่มลดลงจากผลกระทบที่เข้ามาที่อุทกภัยใหญ่อันเนื่องมาจากสงครามและ Tsurumi River และผลไม้จากต่างประเทศมาไปวันเวลาด้วย และหมดไปหมดเลยแล้วช่วงเวลาหนึ่ง อย่างไรก็ตามมีในเฮเซ และพ่อฉันปลุกเมืองโดยใช้ลูกท้อ และถูกส่งผ่าน และบะระคิของลูกท้อหาตำแหน่งเรื่องแห่งหนึ่งที่เรื่องที่เข้าร่วมในห้องสอบไม้ผลการจัดสวน (ชื่อ) ของกระทรวงเกษตร ป่าไม้ และการประมงในอำเภอ สึคุบะ, จังหวัด อิบะระคิวันเวลาในฐานะสาเหตุ ไปสถานที่ที่ไปปฏิบัติภารกิจในฤดูเก็บเกี่ยว และรู้จักเป็นบะระคิอย่างแน่นอน ได้รับการแบ่งกิ่งก้าน และติดตาต่อกิ่ง และประสบผลสำเร็จด้านฟื้นฟูลูกท้อวันเวลา ถึงตอนนี้ปริมาณน้อยด้วย แต่เพาะปลูกได้อย่างนี้ต่อไป

　คิดว่า ศูนย์วัฒนธรรมประชาชนในเขตที่ถูกบำรุงรักษาในผืนที่ดินของอาคารการพัฒนาอีกครั้งมีผลกระทบตัวใหญ่ต่อเมืองนี้ ประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของสึนะชิมะอาศัยอยู่ไป และหวังเกิดการเคลื่อนไหวใหม่ขึ้นไปในฐานะจุดยุทธศาสตร์ที่ส่งวัฒนธรรมใหม่ไปไป